Nasz Karol to kochane dziecko, które ma wiele zalet.
Jest bardzo wrażliwy i uczuciowy, bardzo przymilny. Bardzo chce dorównać Szymonowi, naśladuje go. Razem z Szymonem pomaga w pracach domowych- rozładować zmywarkę, wyrzucić śmieci, nakryć do stołu, nastawić i rozwiesić pranie, posprzątać pokój i dopilnować, by przed spaniem wszystkie zabawki były na miejscu. Pomaga w robieniu zakupów, ale tylko tych do jedzenia. Opanował włączanie bajki na youtube i gry na smartfonie. Lubi grać w piłkę, w gry planszowe, układać puzzle i klocki-wafle, ale też kolorować i malować farbami. Lubi chodzić na basen i jeździć na rowerze. Bardzo dużo rozumie co się do niego mówi, a jak nie to się dopytuje „co to?”.
Ale potrafi też ....
...rzucać komórką po schodach, uciekać rodzicom na spacerach, przygotowywać omleta z 10 jaj (kiedy rodzice zabraniają), „podkradać” jedzenie lodówki, „zmusić” masło do tego żeby się rozsmarowało na chlebie (wkładając je do piekarnika), wylewać wodę z wanny (gdy rodzice się odwrócą) i twierdzić, że to nie on, oglądać bajki na komputerze przykryty cały kocem (kiedy ma szlaban na oglądanie), bić się z bratem (chociaż tamten jest starszy), pięknie kłamać, obarczać winą innych i udawać, że czegoś nie rozumie.
A my? My musimy go bardzo, bardzo pilnować i tłumaczyć, tłumaczyć, tłumaczyć. Musimy być bardzo cierpliwi i konsekwentni, chociaż z tym różnie bywa.
Ale wiemy, że pewne jego zachowania są efektem zaburzonej mowy. Kiedy chce komuś coś powiedzieć, a ktoś go nie rozumie, denerwuje się i albo prosi („pomu”) rodziców żeby powiedzieli za niego albo robi coś „niegrzecznego” żeby odwrócić uwagę od tego co chciał powiedzieć. Widać, że chce mówić ale nie potrafi.
Jednak…Generalnie Karol to aniołeczek (tylko żeby Szymon tego stwierdzenia nie przeczytał bo może się okazać, że ma inne zdanie…)
-